Waarom niet? – Een pleidooi voor cultuureducatie als dialoog

Niet zo lang geleden nam Bart Rogé zijn dochter, haar klaskameraadje (beiden 3 jaar) en mijn nichtje (4 jaar) mee naar Klinkende Stad, het beeldenparcours van het Festival van Vlaanderen in Kortrijk. De manier waarop de kinderen de ernst waarmee we musea doorgaans betreden doorbraken, zette hem aan het denken. Wars van sociale codes, van onze geijkte manier van kijken, dollen ze rond. Niet vanuit een kennis- maar vanuit een spel-ethos: zo leer je naar kunst kijken. En geef toe, is die sacrale stilte echt noodzakelijk om van kunst te genieten? Nee toch.

De eigentijdse cultuurbeleving en -productie van jongeren valideren en een plaats geven in onze cultuurpraktijken, dat is waar Bart in dit artikel voor pleit. Het is een appèl voor meer directe dialoog tussen jongeren, kunstenaars en cultuurprofessionals en voor confrontatie met het publiek. In dit artikel houdt hij een pleidooi voor meer en ander lawaai in onze kunsttempels.

Lees het artikel in de bijlage hieronder.