In-zicht! Over kunsteducatie, sociaal-artistieke projecten en cultuureducatie

Het zal u wel niet verbazen: kunst hoeft niet, kunst moet niet, kunst moet ook niet moeten. Het is er altijd geweest, in alle gedaanten en verschijningsvormen. En nog steeds moeten we dat uitleggen. Daar zijn kunsteducatoren dus mee bezig: de uitleg van het ongewone gewone, de uitleg van het onnuttige nuttige, de uitleg van het waardeloze waardevolle. 

Voor Tijl Bossuyt lijkt de strijd voor een volwaardige plaats voor de kunsteducatie en de sociaalartistieke praktijk er één zonder einde. In dit artikel kijken we mee in Tijl’s bestaan in het kunsteducatieve veld van de laatste dertig jaar. Afsluiten doet hij met de vraag: “Maar waar staan we vandaag?” Ondanks vele wijzigingen blijft het een verdeeld veld, verspreid over diverse domeinen met verschillende hoofdrolspelers. “Het veld hunkert steeds meer naar de weidsheid van het bestaan en vraagt aan de beleidsmaker ook zo te denken”, schrijft hij. “Even over de grenzen van bevoegdheden heen denken, even naar de mens en zijn behoeften kijken.”

Lees het artikel in de bijlage hieronder.