Een diversiteitsvriendelijke stad is een kindvriendelijke stad

Het Departement Cultuur, Jeugd en Media organiseerde in samenwerking met Hogeschool Gent en AP Hogeschool een inspiratiedag naar aanleiding van de lancering van hun ‘Inspiratiekader voor een kindvriendelijke stad of gemeente’. Het document stelt een aantal bouwstenen voor om aan de slag te gaan met kindvriendelijkheid. Een aantal mensen en organisaties mochten een betoog te formuleren over één van die bouwstenen. Stafmedewerker Orlando Verde mocht namens Kif Kif een bijdrage leveren over bouwsteen één: diversiteit.

De bijdrage van Orlando Verde is anders dan wat je doorgaans hoort over dit thema en daarom des te sterker. Ook al groeide Verde op in een zogenaamd ontwikkelingsland, één privilege heeft hij er alvast mee gekregen: niet geboren zijn als een minderheid. In tegenstelling tot mensen met een migratieachtergrond die hier zijn opgegroeid, bleef hem dan ook een aantal lotgevallen bespaard.

"Ik heb veel moeten meemaken en geluk gehad dat het niet erger is verlopen, maar niemand heeft mij als kind anders behandeld omwille van mijn huidskleur of het geloof van mijn familie. Niemand heeft mij als kind ooit ontmoedigd. Niemand stelde ooit in vraag hoe ver ik zou geraken. Niemand zei ooit dat ik niet geschikt was om te worden wie ik wilde worden, en dat ik iets anders moest studeren, bijvoorbeeld. Nooit werden mijn ouders vernederd noch verdacht gemaakt omwille van hun afkomst. Nooit heeft iemand me gevraagd om terug te keren naar waar mijn ouders vandaan komen. Nooit heeft iemand conclusies getrokken over mij aan de hand van mijn familienaam."

"Niemand lachte me uit omwille van mijn huidskleur, zeker niet in verband met een kinderfeest of een traditie. Geen krant maakte grapjes over mijn afkomst, geen politicus achtte mij problematisch omwille van mijn uiterlijk of van de regio waar mijn (voor)ouders geboren zijn. Nooit heeft een gezagsfiguur de ‘meerwaarde’ van mijn ‘gemeenschap’ in vraag gesteld. Nooit heeft een autoriteit de problemen die ik dagelijks meemaak gerelativeerd. Ik kan onmogelijk weten wie ik vandaag zou zijn als ik dat allemaal als kind had meegemaakt. Als ik dát had moeten overwinnen..."

Verde houdt geen pleidooi tegen migratie, laat dat duidelijk zijn. Het gaat hem over hoe we hier omgaan met verschil. Verde pleit voor een fundamentele en diepgaande aanvaarding van alle kinderen en jongeren in onze samenleving. Ook als hun (verre) roots en/of hun geloofsovertuiging niet strookt met wat als gangbaar wordt beschouwd:

"Een kind verdient het niet om door ons gehinderd te worden. Een kind moet zichzelf kunnen zijn, ook op school. Kinderen moeten zichzelf kunnen herkennen, ook in hun leerkrachten. Kinderen - alle kinderen! - moeten ook op school in contact komen met de realiteit waarin ze leven - en zullen leven! - en een zichtbaar teken van geloof maakt nu eenmaal deel uit van die realiteit. Als ze de etnische en religieuze diversiteit van ons land niet weerspiegeld zien in hun lerarenkorps, doen we mee aan bedrog. We bedriegen hen en we bedriegen onszelf. We bedriegen in het bijzonder die kinderen wiens meest vanzelfsprekende rolmodellen worden ontnomen."  

"Als onze omgang met diversiteit vandaag niet echt iets is om trots op te zijn, is onze omgang met kinderen dat bijgevolg ook niet", stelt de auteur.

Lees de volledige tekst van Verde op de website van Kifkif.

Meer lezen?

Op de website van KifKif kan je ook de reeks 'This is what I read' lezen en beluisteren. Verschillende mensen met een migratieachtergrond vertellen er over hun ervaring als 'minderheid' in deze samenleving en je krijgt meteen ook een aantal interessante boekentips cadeau.

Over de impact van racisme en discriminatie op kinderen en jongeren kan je onder andere dit rapport van de Kinderrechtencoalitie nalezen.

Beeld: (c) dewereldmorgen.be